Web Analytics Made Easy - Statcounter

امیرحسین سمیعی معاون هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن اشاره به تمرکز ویژه جشنواره «ایران عزیز» بر موسیقی اقوام، عنوان کرد: رنگ‌بندی زیبای مناطق و نواحی مختلف ایران، در موسیقی این مناطق هم به خوبی متجلی شده است.

وی گفت: موسیقی اقوام از دل زندگی و آئین‌های اقوام برخاسته و به همین دلیل بسیار بکر و دست‌نخورده باقی مانده و شاید اگر این موسیقی شهری می‌شد، از بین می‌رفت و یا حداقل از جذابیت‌های آن کاسته می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جذابیت موسیقی اقوام ما به دلیل ارتباطش با آئین‌ها، سنت‌ها و ریشه‌های اقوام است. مثلاً در موسیقی لرستان این موضوع به گونه‌ای نمود دارد و در موسیقی شمال ایران که آمیخته با زندگی مردم آن منطقه است، شکلی دیگر دارد و به نوعی سرسبز و پر از انرژی و پویایی و شور زندگی است.

وی ادامه داد: در بخش خراسان موسیقی با عرفان و ریشه‌های آئینی و مذهبی گره خورده و در موسیقی خراسانی این مسئله پررنگ است. این رنگ‌بندی زیبای مناطق و نواحی مختلف ایران، در موسیقی این مناطق هم به خوبی متجلی شده و سعی کرده‌ایم به موسیقی به‌عنوان یکی از موضوعات بسیار مهم در قومیت‌ها، با دقت بپردازیم.

سمیعی با اشاره به استقبال فوق‌العاده مخاطبان جشنواره «ایران عزیز» از موسیقی اقوام تصریح کرد: با توجه به جذابیت هنر موسیقی، انتظار چنین استقبالی را داشتیم. تهران شهری است که مردمی از همه اقوام در آن زندگی می‌کنند و هر صدایی از هر کدام از این موسیقی اقوام، طرفداران خود را به دریاچه شهدای خلیج فارس می‌کشاند. در میانه هر یک از اجراهای موسیقی اقوام، اجرای موسیقی پاپ هم پیش‌بینی کرده‌ایم که تا کنون میزبان خوانندگان خوبی بوده‌ایم.

وی در پایان گفت: در جشنواره «ایران عزیز» به جز موسیقی از هنر نمایش هم بهره برده‌ایم و نمایش‌های اقوام هر شب به تناسب قومیت مختص آن شب روی صحنه می‌رود.

علاقه‌مندان برای بهره بردن از برنامه‌های جشنواره «ایران عزیز» می‌توانند از ۲۰ تا ۲۹ مهرماه هر روز از ساعت ۱۵ تا ۲۲ به دریاچه شهدای خلیج فارس (چیتگر) واقع در تهران، انتهای بزرگراه همت غرب مراجعه کنند.

کد خبر 5610743 علیرضا سعیدی

منبع: مهر

کلیدواژه: موسیقی نواحی سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران دریاچه شهدای خلیج فارس جشنواره ایران عزیز فیلم کوتاه تئاتر ایران رادیو نمایش پیمان جبلی هنرمندان تئاتر تماشاخانه شهرزاد شبکه پنج سیما سازمان صداوسیما بنیاد فرهنگی روایت فتح سی و نهمین جشنواره فیلم کوتاه تهران دفاع مقدس موسیقی ایرانی سازمان هنری رسانه ای اوج رادیو صبا موسیقی اقوام ایران عزیز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۰۵۷۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۳ دهه خدمت در مناطق محروم / بازنشستگی که خوشایند نیست

زوج معلم بجنوردی که ۲۹ سال است در نقاط محروم مرزی خدمت می‌کنند تا چند ماه دیگر بازنشسته می‌شوند؛ حضور سه دهه در روستا و خاطرات آن، این زوج را با زندگی شهری غریبه کرده است.

به گزارش خبرگزاری ایمنا از خراسان شمالی، معلم واژه‌ای که هرکس می‌شنود حس امنیت و اعتماد سرتاپای وجودش را فرامی‌گیرد و با به یادآوردن مهربانی و تلاش‌های آن‌ها اشک از چشمان انسان فرو می‌ریزد.

معلمی شغلی متفاوت است که انتخابش می‌تواند سبک و نحوه زندگی یک فرد را برای تمام عمر تغییر دهد؛ از ارتباط گسترده با دانش‌آموزان و والدین‌شان تا ماندن در جاده‌های پر از برف روستایی برای رسیدن به مدرسه، اینها خاطراتی هستند که برای معلم‌های فداکار ثبت می‌شود.

به مناسبت روز معلم به سراغ یک زوج خستگی‌ناپذیر فرهنگی رفتیم؛ خانم و آقای رضایی، معلمان با تجربه‌ای که ۲۹ سال است در مناطق محروم و مرزی خراسان‌شمالی خدمت می‌کنند و تمام سختی‌های آن را به جان خریده‌اند.

آن‌ها با روستاهای محروم و دانش‌آموزانش رفاقتی به درازای یک عمر دارند، رفاقتی که ثمره حضور و اقامتشان در روستا است؛ سی سال زندگی در روستا این زوج معلم را با شهر غریبه کرده است، دیگر حتی بعد از بازنشستگی نیز تمایلی برای زندگی در شهر ندارند.

خانم رضایی می‌گوید صفا، صمیمیت و سادگی مردم روستا حالمان را خوب می‌کند، او ترجیح می‌دهد با مردم و دانش‌آموزانی زندگی کند که معمولاً معلم‌ها تمایل به ماندن در آنجا ندارند؛ معلم‌های جوان هنوز مهر ابلاغشان خشک نشده، سودای رفتن به مناطق مرفه را در سر می‌پروانند.

۳۰ سال خدمت با یک روز غیبت

آقای رضایی و همسرش از سال ۱۳۷۲ از طریق نهضت سوادآموزی، معلمی را شروع کردند و بعد هم معلم رسمی آموزش‌وپرورش شدند؛ تمام دوران خدمت را با یکدیگر و در یک مدرسه بوده‌اند، آقای رضایی چند سالی مدیر مدرسه شد، اما همسرش هیچگاه حلاوت کلاس‌داری را با میز مدیریت عوض نکرده است.

آن‌ها می‌گویند ما با سیاست و اینکه چه کسی می‌آید و چه کسی می‌رود کار نداریم، ما معلم هستیم و تلاش داریم وظیفه اصلی‌مان را به بهترین شکل ممکن انجام دهیم.

زن و شوهر گزارش ما، معلمی را شغلی منحصر به فرد می‌دانند که تفاوتی فاحش با دیگر مشاغل دارد، یک معلم به عنوان الگو و نمونه انسان کامل در پیش چشمان دانش‌آموزان به نظر می‌آید و همین مسئولیتش را دوچندان می‌کند.

خانم‌رضایی خاطرات زیادی از سال‌های ابتدایی معلمی دارد، او می‌گوید: تا چند سال بعد از شروع به کار معلمی هیچ وسیله‌ای نداشتیم و بارها در میان برف و باران مجبور شدیم پیاده مسیرها را طی کنیم.

آن‌ها هیچگاه دیر به مدرسه نمی‌رسند، زیرا با خود عهد بسته‌اند که هر هفته بعدازظهر جمعه به سمت روستا حرکت و هفته جدید را با طراوت و شادابی و به دور از خستگی شروع کنند.

خانم‌رضایی در مدت طولانی معلمی‌اش فقط یک روز غیبت در پرونده کاری‌اش به ثبت رسانده و باقی ایام همواره و با شوق، عمرش را صرف دانش‌آموزانش کرده است.

شیرین‌ترین لحظات این زوج معلم زمانی است که دانش‌آموزان خود را در جایگاه‌های خوب و متعارف ببینند، بسیاری از کسانی که تا چند سال پیش در کلاس‌های آن‌ها می‌نشستند، امروز معلمانی هستند که راه استاد را در مسیر زیبای تربیت ادامه می‌دهند.

۲۲ سال با نونهالان پایه اول

آن‌ها می‌گویند اکنون دانش‌آموزان گذشته ما همچون پدر و مادر برایمان احترام قائلند و هنوز رابطه گرم و صمیمی گذشته‌مان را داریم.

خانم رضایی در این ۳۰ سالی که معلم بوده‌، کلاس اول را بیشتر از همه پایه‌ها تجربه کرده است؛ او ۲۲ سال از عمرش را با نونهالانی گذرانده است که به گفته خودش از باسواد کردن آن‌ها حسی سرشار از لذت می‌گیرد که برایش قابل توصیف نیست.

آن‌ها ۱۲ سال است که به روستای سوخسوی انقلاب در بخش غلامان آمده‌اند و دیگر با دانش‌آموزان و اهالی آنجا همانند یک خانواده شده‌اند. از گشت‌وگذارهایی که بعدازظهرها با دانش‌آموزان‌شان دارند تا رفتن به عروسی‌ها و مراسم شاگردان، شیرینی و حلاوت معلمی را برای آن‌ها دو چندان کرده‌است.

خانم رضایی معتقداست حقوق معلمان کم اما با برکت است، او می‌گوید هیچکس نباید معلمی را به خاطر مسائل مالی انتخاب کند زیرا بیشترین آسیب را می‌بیند؛ آقای رضایی نیز باورش همین است و حقوق معلم‌ها را متناسب با سختی کارهایشان نمی‌داند.

آن‌ها چند ماه دیگر بازنشسته می‌شوند و این موضوع اصلاً برایشان خوشایند نیست؛ خانم رضایی بیشترین نگرانی‌اش از این است که باقی معلمان مثل آن‌ها برای بچه‌ها و اهالی روستا وقت نگذارند.

کد خبر 749878

دیگر خبرها

  • در فقدان خاموشی یک صدای ناب از موسیقی شریف خراسان
  • مهم‌ترین هدف جشنواره اقوام ایران زمین پر کردن شکاف بین نسلی است
  • ۳ دهه خدمت در مناطق محروم / بازنشستگی که خوشایند نیست
  • یوروویژن ۲۰۲۴ زیر سایه تهدیدات تروریستی؛ همه آنچه باید درباره بزرگترین رویداد موسیقی زنده جهان دانست
  • امام جمعه شیراز : در مجلس ختم و فاتحه، موسیقی می‌نوازند / شراب‌خواری و قماربازی ضرر دارد / یک دانشمند گفته اگر نصف شراب‌فروشی‌ها تعطیل شود، به نصف بیمارستان‌ها نیاز نداریم
  • مردم خوزستان از تردد غیر ضروری و حضور در مناطق پرخطر پرهیز کنند
  • آریایی‌ها چه کسانی بودند؟/ نگاهی عمیق به مهاجرت آریایی‌ها به فلات ایران
  • پیام علی خطیر پس از برکناری از مدیرعاملی استقلال
  • تصاویر جدید جاستین بیبر که طرفدارانش را نگران کرد + عکس
  • از طاقبستان تا بیستون همسفر با رادیو ایران